Także my chcemy stale powracać do Jezusa Chrystusa, ponieważ wiemy i ciągle na nowo się przekonujemy, że On jest źródłem naszego duchowego orzeźwienia w każdym naszym pragnieniu, oczekiwaniu i dążeniu. To powracanie jest jakby żywym pulsem naszej wędrówki chrześcijańskiej, której pozostajemy wierni i którą wciąż usiłujemy odnawiać, aby dorastając w wierze osiągnąć nasz życiowy cel, którym jest ten sam Jezus Chrystus. To jest nasze fundamentalne przekonanie, któremu pozostajemy wierni i chcemy tę wierność w sobie utrwalać.
Zaprezentowane tutaj refleksje chcą być jednym z takich powrotów do Chrystusa, którego czcimy, patrząc na Jego Najświętsze Serce, które pozdrawiamy w miesiącu czerwcu w litanijnych uwielbieniach i dołączonych do nich prośbach. Będziemy tutaj pytać się, w jaki sposób mamy postępować, to znaczy jaką drogę wyznaczyć naszym sercom, by móc spotykać się w naszej wierze i wypływających z niej czynach z naszym Zbawicielem. Będziemy się starać szukać zasadniczych inspiracji w tajemnicy Jego Najświętszego Serca, w którym są ukryte „wszystkie skarby mądrości i umiejętności”, a więc skarby najcenniejsze, ponieważ sięgnięcie do nich i wykorzystanie ich w życiu jest decydującym bogactwem człowieka, pozwalającym mu sięgnąć do „źródła życia i świętości”. Serce Jezusa jest nie tylko osobistym bogactwem człowieka, ale posiada szerokie odniesienia do życia społecznego, zwłaszcza rodzinnego, ponieważ stanowi „konstytucję” oczekiwanej i tworzonej „cywilizacji prawdy i miłości”. W takim ujęciu rodzące się we wnętrzu człowieka doświadczenie Boga niejako wychodzi na zewnątrz, by nabrać wymiarów kulturowych i cywilizacyjnych, a tym samym uczynić wierzącego aktywnym uczestnikiem dziejów ludzkich. Wiara nie sprowadza się tylko do poziomu ducha, i nie można pozwolić, by do tego poziomu została sprowadzona, ponieważ, mając cel eschatologiczny, urzeczywistnia go w doczesności.
Chcemy więc zanurzyć się w wielkiej tajemnicy Najświętszego Serca Jezusa – „szkarłatnej Tajemnicy wszech rzeczy, Sercu samotnym, Sercu wszechwiedzącym, Sercu świat zwyciężającym” (Gertruda von Le Fort). Wychodząc z tego zanurzenia będziemy mogli w nowy sposób podjąć czekające nas wyzwania w naszym dążeniu do osobistego spotkania z jedynym i ostatecznym Sercem świata.

Pełna wersja w .pdf do pobrania